Esther Jiskoot (1963, Breda, Nederland) maakt sculpturen van bijzondere materialen die ze op geheel eigen wijze vervaardigt en combineert. Een groot deel van haar werk bestaat geheel of gedeeltelijk uit glaskralen die eerst tot lange draden zijn geregen en vervolgens worden gehaakt of gebreid. Soms worden de glaskralen gecombineerd met keramiek, gegoten aluminium, polyester of geblazen glas. Haar sculpturen refereren aan de natuur, aan mensen, aan dieren en organische vormen. Ze bezitten vaak een enigszins lichamelijk karakter en doen sterk denken aan menselijke of dierlijke anatomische structuren. Wat Jiskoot wil laten zien, weerspiegelt zich in de door haar bedachte titels: “Het zijn klank gekozen titels, associaties op de vorm of de kleur, soms letters die weer verder associëren naar een ander woord. […] Soms is dat een persoon of dier. De namen vormen onderdeel van het zintuiglijke aspect van mijn werk. Die primaire behoefte aan direct contact is een belangrijke reden om het werk te maken. Het fysieke en sensuele, maar tegelijk het geestelijk besef en de noodzaak om te maken wat ik maak.”*

* Augustijn, P. (2009). Esther Jiskoot: De schoonheid van imperfectie als teken van humaniteit. Keramiek, 35(1).